Trener Marek Rożej: Natalia Kaczmarek weszła na poziom Ireny Szewińskiej

"Dumnie to brzmi, że jestem trenerem medalistki olimpijskiej, ale jeszcze to do mnie nie dociera, co się wczoraj wydarzyło w tym biegu. Jestem jednak ogromnie szczęśliwy" – powiedział PAP Rożej.

Przyznał, że popłakał się po finale, bo emocje były ogromne.

"To jest chyba mój największy sukces w dotychczasowe karierze trenerskiej. Medal olimpijski zdobyty w konkurencji sprinterskiej w biegu indywidualnym, to jest coś, co kilka lat temu nawet mi nie śniło" – ocenił. "Emocje wzięły górę i nie kontrolowałem swoich zachowań po biegu" – dodał.

Do wioski olimpijskiej szkoleniowiec i brązowa medalistka wrócili ok. 23.

"Jak ostatni raz patrzyłem na zegarek, to było po czwartej, ale adrenalina była tak wielka, że i tak nie bardzo mogłem spać" – stwierdził.

Zdaniem trenera Kaczmarek może się zbliżać do zawodniczek, które wyprzedziły ją w Paryżu.

"Widzę możliwość poprawy wyników, więc mam nadzieję, że do złotej medalistki Marileidy Paulino też się kiedyś dobierzemy" – dodał z wiarą w swoją zawodniczkę.

Pytany o słaby występ całej reprezentacji lekkoatletycznej Rożej przyznał, że wynik z Tokio, gdzie zdobyto dziewięć medali, był "grubo ponad stan".

"Występ lekkoatletów tutaj w Paryżu na pewno nie jest na miarę naszych oczekiwań. Mam nadzieję, że był to jednorazowy +wykon+, aż tak słaby. Już kolejny rok powinien być lepszy. Mamy zdolną młodzież, która zdobywa medale na mistrzostwach juniorskich czy w kategorii juniorów młodszych. Mam nadzieję, że już niedługo dołączą do kadry seniorskiej i będziemy się odbudowywać na poziomie, który mieliśmy kilka lat temu" – ocenił Rożej.

Pytany, czy zgłaszają się do niego chętni zawodnicy, którzy chcieliby z nim trenować, przyznał, że o nikim takim nie słyszał póki co.

"Byłbym otwarty. Nie ma aż tak licznej grupy, aby nie zmieścić kolejnej osoby" – ocenił.

Przyznał uczciwie, że gdy osiem lat temu Kaczmarek przyszła do niego trenować, to w życiu by nie uwierzyłby w medal olimpijski w indywidualnej konkurencji sprinterskiej.

"Wiedziałem jednak, że to wielki talent. Miałem pomysł na rozwój jej kariery, ale nigdy do końca nie wiemy, w jaką stronę to pójdzie" – analizował.

Powiedział także, że on medalu nie ma, ale mogą sobie wzajemnie go zadedykować.

Zapytany, czy Irena Szewińska, złota medalistka na 400 m z igrzysk w 1976 roku się "gdzieś tam z góry się uśmiecha" odpowiedział: "mam nadzieję". "Dołączyliśmy do poziomu, a w zasadzie Natalia weszła na poziom, który pani Irena prezentowała ok. 50 lat temu" – podsumował.