Pomocnik początkowo scharakteryzował swoją postawę na boisku, mówiąc: "Gram w piłkę nożną z ogromną miłością, ale nie tylko nogami i sercem. Gram również głową, staram się dużo myśleć. Nie chcę robić z siebie żonglera, nie jestem sprinterem ani aktorem nastawionym na efekt". Oprócz umiejętności przywódczych, jego największą bronią był mocny strzał i celne podania.
Beckenbauer zagrał w trzech mistrzostwach świata, w których zdobył komplet medali. Po srebrze w Anglii w 1966 r. i brązie w Meksyku w 1970 r., poprowadził reprezentację Niemiec Zachodnich do tytułu na Mistrzostwach Świata w 1974 r. przed własną publicznością. Kolejne złoto i srebro zdobył jako trener w 1990 i 1986 roku. Tylko Brazylijczyk Mário Zagallo i Francuz Didier Deschamps zdominowali mistrzostwa świata zarówno jako zawodnicy, jak i trenerzy.
"Kaiser" szczycił się również tytułem mistrza Europy w 1972 roku, a cztery lata później reprezentacja Niemiec zajęła miejsce tuż poniżej czołówki po nieudanych rzutach karnych z Czechosłowacją. To właśnie w tych dwóch latach Beckenbauer zdobył Złotą Piłkę dla najlepszego piłkarza na Starym Kontynencie, a w Niemczech podobną nagrodę otrzymał czterokrotnie.
Pochodzący z Monachium zawodnik większość swojej klubowej kariery spędził w Bayernie, w którym grał od 14. roku życia. W 1965 roku awansował z drużyną do Bundesligi, a w ciągu kolejnych dziesięciu lat zdobył cztery tytuły i tyle samo zwycięstw w krajowych pucharach. Pierwszą jaskółką na europejskiej scenie był triumf w Pucharze Zdobywców Pucharówvw 1967 roku, a od 1974 roku bawarski klub był najlepszym klubem w Europie dzięki trzem kolejnym zwycięstwom w Pucharze Mistrzów.
W 1977 roku, po rozegraniu 103 meczów i strzeleniu 14 bramek, Beckenbauer pożegnał się z reprezentacją narodową i zdecydował się na lukratywny angaż w New York Cosmos, gdzie po dwuletniej przerwie i kolejnym tytule mistrza Niemiec z Hamburgiem, sześć lat później zakończył karierę zawodniczą.
Wkrótce potem został mianowany głównym trenerem reprezentacji Niemiec Zachodnich, choć nie posiadał wymaganej licencji trenerskiej. Niemniej jednak szybko wyprowadził drużynę z kryzysu i po zdobyciu srebra w Meksyku w 1986 r., cztery lata później we Włoszech awansował z nią na szczyt. W międzyczasie zdobył brąz na mistrzostwach Europy.
Kolejny pobyt Beckenbauera w Olympique Marsylia, pomimo tytułu ligowego, nie poszedł tak dobrze, ale po powrocie do Bayernu wszystko wróciło do normy. "Der Kaiser" Franz został mianowany prezesem klubu i poprowadził go do triumfu w Pucharze UEFA w 1996 r. Odniósł również sukces jako szef komitetu organizacyjnego Mistrzostw Świata 2006 w Niemczech, wiceprezes Niemieckiego Związku Piłki Nożnej i członek komitetu wykonawczego FIFA.
Ostatnio, jako ojciec piątki dzieci (syn Stephan zmarł z powodu guza mózgu), pełnił funkcję honorowego prezesa Bayernu. W ostatnich latach życia przeszedł kilka operacji serca i biodra.